ช่วงปี 1960 – 1990 เป็นช่วงที่อเมริกากำลังเผชิญกับปัญหาอาชญากรรมอย่างหนัก ซึ่งอเมริกาเองก็พยายามอย่างหนักที่จะค้นหาสาเหตและแก้ไขปัญหาอย่างเต็มที่ในทุกๆรูปแบบ แต่แล้วหลังปี 1990 อัตราการก่ออาชญากรรมก็ลดลงฮวบฮาบอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เรียกได้ว่านักวิเคราะห์ นักเศรษฐศาสตร์ นักอาชญาวิทยา นักพฤติกรรมศาสตร์ ต่างก็งงกันเป็นแถบๆ อย่างไรก็ตาม อเมริกาไม่ปล่อยให้สิ่งนี้เป็นปริศนา ว่าอะไรคือสาเหตที่แท้จริงที่ทำให้ปัญหาการก่ออาชญากรรมหายไป ซึ่งจะนำไปสู่ผลที่ว่า ทำไมการก่ออาชญากรรมในช่วงนั้นถึงได้สูงลิบลิ่ว ในช่วงเวลาดังกล่าวอเมริกาพยายามอย่างหนักในการลดปัญหาอาชญากรรมทุกวิถีทาง แต่วิธีไหนเป็นวิธีที่ได้ผลจริงๆกันแน่ เศรษฐกิจที่ดีขึ้น เป็นที่ทราบกันดีช่วงเวลานั้นอเมริกาเป็นช่วงคาบเกี่ยวกับสงครามเวียดนามที่อเมริกาทุ่มงบประมาณไปมหาศาล ซึ่งคอยซ้ำเดิมปัญหาเศรษฐกิจในช่วงนั้นให้ทรุดลงอีก ตามมาด้วยปัญหาการว่างงานและอื่นๆอีกมาก แต่หลังจากปี 1990 เศรษฐกิจของอเมริกาก็เติบโตแบบก้าวกระโดด เป็นผลให้อัตราการว่างงานลดลงอย่างรวดเร็ว แต่นี่ใช่เหตุผลที่ทำให้อัตราการก่ออาชญากรรมลดลงจริงๆหรือ? มาลองพิจารณากันดูนะครับ ผลการวิจัยชี้ว่าอัตราการว่างงานที่ลดลง 1% จะลดคดีอาชญากรรมที่ร้ายแรงลงได้ 1% ประเด็นนี้น่าสนใจทีเดียว แต่ความจริงก็คือ ช่วงปี 1990-1999 อัตราการว่างงานลดลงไป 2% แต่คดีอาชญากรรมที่ไม่ร้ายแรงกลับลดลงไปถึง 40%!!!! ซึ่งห่างไกลไปจากทฤษฎีมากทีเดียว แสดงให้เห็นว่าประเด็นนี้ไม่ใช่ปัจจัยหลักที่ทำให้อาชญากรรมลดลงไป…

จากข่าว เรามาลำดับเหตุการณ์กันดูนะครับ หลังจากอเมริกายกเลิกการฝึกคอบร้าโกลกับไทย ไทยก็ส่งสัญญาณว่าจะซื้อเรือดำน้ำจากจีนทันที (สุดท้ายในปีนั้น ก็ต้องกลับมาฝึกด้วยอยู่ดี) หลังโครงการเดินหน้าเป็นรูปเป็นร่าง ไทยก็รื้อโครงการขุดคอคอดกระ (น่าสงสัยว่า เราอาศัยอิทธิพลจากจีนเพื่อให้โครงการนี้สำเร็จ + หากจีนมาตั้งฐานซ่อมบำรุงที่ไทยก็เท่ากับจีนได้ทางออกสู่ทะเลที่แท้จริงทันทีผ่านทางอันดามัน) แจ็ค หม่า เดินทางมาเจรจาเรื่องการตั้ง hub ที่ไทย โดยไทยสัญญาว่าจะพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน + ระบบราง รวมถึงข้อกำหนดเรื่องภาษีให้ (=เปิดทางออกฝั่งตะวันออกให้จีน ซึ่งเป็นทางออกเดียวของจีน คืองี้ เอาจริงๆ จีนมันออกไปไหนไม่ได้ เพราะด้านบนติดรัฐเซีย ด้านข้างมีญี่ปุ่น อีกฝั่งก็ทะเลทราย ด้านล่างก็เทือกหิมาลัย ถ้าจะบุกจีน หรือให้จีนออก ก็ต้องออกทางตะวันออกเท่านั้น) alibaba ยืนยันเรื่องการจะไปสร้าง hub ที่มาเลเซีย รมว.อุตสาหกรรม นัดคุยกับผู้บริหาร alibaba และ lazada (วันที่ 31 มีนาคม)…

ก่อนจะอ่านโพสต์นี้ อยากให้อ่านเรื่องราวใน facebook ที่ผมฝังไว้ด้านบนก่อนครับ คือผมอยากบอกว่า จริงที่สุดครับ หลายๆครั้งที่ผมอยู่ในเหตุการณ์จริง แต่พอมาเจอพาดหัวข่าวแล้ว โอ้โห ไม่สนใจเลยว่าความจริงจะเป็นยังไง ไม่สนเลยว่าสังคมจะบอบช้ำขนาดไหน สนแต่ว่าก่อดราม่าได้ มีคนคลิกเยอะ แชร์เยอะ คอมเม้นเยอะเอาไว้ก่อน แย่จริงๆครับ ถึงแม้ว่าเนื้อหาข้างในจะโอเคก็ตาม แต่แค่คนกดดูรูปกับพาดหัวก็ทำให้ความจริงหลุดไปไกล แถมยังสร้าง bias นำไปก่อน ที่สำคัญ คน 98% ไม่อ่านเนื้อหาครับ ผมเองก็ทำเพจกับเว็บ ผมรู้ดีว่ามีคนแค่ 10% ที่คลิกเข้าไปอ่าน และมีคนแค่ 2% เท่านั้นที่อ่านจนจบ นั่นเป็นสาเหตุที่หลายๆโพสต์ผมเอาเนื้อหาบางส่วนมาวางบนหน้าเพจ facebook โดยเฉพาะบางอันที่ผมเห็นว่า เป็นใจความสำคัญที่มีประโยชน์และอยากให้ได้อ่าน ยกตัวอย่างล่าสุด เมื่อวันที่ 26 ที่ผ่านมา ผมอยู่ในงานแถลงข่าว nea ของ ดร.สมคิด แกพูดราวๆ…

ตั้งแต่ facebook ลด post reach ลง จนแทบเหลือ 0% Page ต่างๆที่ไม่สามารถสร้าง content คุณภาพให้เกิดการแชร์และบอกต่อต่างได้รับผลกระทบกันถ้วนหน้า ทำให้การเข้าถึง Page นั้นน้อยลง เรียกได้ว่าถ้า Page นั้นไม่ยอมจ่ายเงิน แล้วยังไม่สามารถผลิต content ให้โดนใจเหล่า influencer ให้กดแชร์ได้ ก็แทบกลายเป็น page ร้างในทันใด

เมื่อวันที่ 26 มีนาคม 2559 ที่ผ่านมา ได้มีโอกาสไปร่วมงาน สู่ 100 ปี ชาตกาล ป๋วย อึ๊งภากรณ์ PUEY TALK #3 และไหนๆก็ไปฟรี บวกกับประทับใจหลายอย่าง จึงอยากจะช่วยประชาสัมพันธ์และแชร์เรื่องราวให้ทุกคนรู้จัก ซึ่งโลกอีกใบที่เพื่อนๆของผมหลายคนยังไม่เคยได้สัมผัสกับมัน